Kristof leerkracht 3e jaar TSO – Secundair Onderwijs
Ik ben lang overtuigd geweest dat we de schroeven vooral moesten aandraaien bij onze jongeren: terug naar tucht en respect. In alle eerlijkheid: al die studiedagen, overlegmomenten, zorggesprekken: het ging de verkeerde kant op dacht ik. Mogen we dan niks meer vragen van jongeren? Moeten we hen altijd met fluwelen handschoenen aanpakken?
Mijn collega’s weten: ik heb lang niks willen horen over het ‘waarom’ van gedrag. Hoe moeilijk kan het zijn? Gewoon wat meer je best doen.
In alle openheid: ik heb lang geroepen op de jongeren. Ik wilde niet horen waarom ze bepaalde dingen deden. Ik luisterde zelfs niet. Zij moesten luisteren. Punt.
In alle nederigheid: ook ik heb geleerd. Met veel weerstand heb ik de knop omgedraaid, ben ik de leerlingen anders gaan benaderen. Om tot de vaststelling te komen: het is ook echt onze houding en kennis die bijgeschaafd moet worden.